De dorpen op de eilanden vormen een compleet andere wereld dan die van de badplaatsen en de hoofdstad Valletta. De dorpen zijn een toonbeeld van het mediterrane leven en vormen de ziel van het verleden van de eilanden. Maar met hun levendige festas en unieke levenswijze zijn ze ook nu nog een integraal onderdeel van de Maltese cultuur.

Zelfs het kleinste dorp heeft zijn eigen barokke parochiekerk. En in de ogen van de lokale bevolking heeft elk dorp een geheel uniek karakter. Als u er eenmaal een paar bezocht hebt, zult u ook al snel de onderlinge verschillen zien..

Sommige dorpen staan bekend om hun festas en tradities, terwijl andere dorpen nationale kunstschatten zijn met hun archeologische en architectonische rijkdom. En dan zijn er nog de dorpen aan de kust waar het levensritme wordt bepaald door de visvangst. In de dorpen in het binnenland is juist de oogst van de verschillende fruit- en groentensoorten bepalend voor het plattelandsleven.

Het vreemde aan de dorpen op de eilanden is hun grootte. Een dorp wordt niet gedefinieerd door het aantal inwoners of de hoeveelheid straten. Het zijn de vaak eeuwenoude parochiegrenzen die een bepaald gebied afbakenen en een naam geven. Enkele grotere parochies zoals Ħaż-Żebbuġ in centraal-Malta worden nog altijd aangeduid als dorpen.

Malta beschikt ook over de ‘Drie Dorpen’, vergelijkbaar met de Drie Steden Vittoriosa, Cospicua en Senglea. De Drie Dorpen zijn Ħ’Attard, Ħal Balzan en Ħal Lija en liggen in het midden van Malta. Tijdens Malta’s Gouden Eeuw na het Grote Beleg bouwden vele adellijke families hier grote huizen en brachten zo een soort stadse verfijning naar de dorpen.

Waar Malta dorpen in alle soorten en maten heeft, zijn de dorpen op Gozo klein en draait het leven hier om de activiteiten van de parochie en de gemeenschap.